Sharda Balgobind studeerde International Business and Languages en behaalde daarna haar master Communicatie- en Informatiewetenschappen aan de Vrije Universiteit Amsterdam. Ze werkte onder meer als docent Nederlands bij de Hogeschool van Amsterdam en als marketingcommunicatiestrateeg in stadsdeel Zuidoost. Momenteel is ze via OnlyHuman gedetacheerd bij de gemeente Amsterdam, waar ze als senior communicatieprofessional werkt aan de communicatie voor het Nationaal Slavernijmuseum.
Het verleden spreekt – en iedereen luistert mee
Sinds vier maanden is Sharda betrokken bij een van de meest besproken projecten van dit moment: het Nationaal Slavernijmuseum. In haar rol ontwikkelt en coördineert ze de communicatieaanpak. “Het is een gelaagd en gevoelig onderwerp, met veel verschillende belanghebbenden. De ogen zijn op ons gericht, nationaal én internationaal.”
Het museum is een rijksopdracht, voortgekomen uit een lange voorgeschiedenis, waarin onder meer de excuses van de gemeente Amsterdam en het Rijk voor het slavernijverleden een belangrijke rol speelden. “Die erkenning leidde tot een breed gedeelde wens om de geschiedenis ook fysiek een plek te geven.”
Sharda is nu betrokken bij de realisatiefase: van ontwerp tot oplevering. Haar werk is enorm divers. “Ik zit nu midden in het fysieke deel van het project, wat betekent: alles van ontwerp tot oplevering. Hiervoor werk ik nauw samen met de Stichting Nationaal Slavernijmuseum, met de collega’s van Gemeentelijk Vastgoed, Kunst en Cultuur en woordvoerders, vanuit het kernteam van het Project Management Bureau (PMB). Op dit moment ben ik bezig met een communicatiestrategie voor de ruimtelijke ontwikkeling en een communicatieplan voor de internationale architectenprijsvraag. Ook de stakeholdercommunicatie is een belangrijk onderdeel van mijn werk: de informatievoorziening aan een breed internationaal netwerk via onder meer LinkedIn, media en een nieuwe website. De publieksbetrokkenheid: de mede-organisatie van tentoonstellingen en publieksadviestrajecten over de schetsontwerpen van het museum en de interne en externe afstemming. Dit project wordt als special gezien binnen de gemeente. En dat is terecht. Het heeft internationale betekenis, want het gaat namelijk over de Trans-Atlantische slavernij.”
“Ik ben hier for the long run”
De opdracht is formeel voor een jaar, maar Sharda is duidelijk over haar intentie: “Ik ben hier for the long run. Mijn intrinsieke motivatie is zeer sterk. Ik wil bijdragen aan verandering, aan zichtbaarheid, recht doen aan het echte verhaal.” Met ruim twintig jaar ervaring in communicatie kent ze het vak van binnenuit. “Ik heb altijd in de publieke sector gewerkt, met een uitstapje naar kunst en cultuur in Amsterdam-Zuidoost. Ik zet interne en externe communicatie op, ontwikkel strategieën en zorg dat maatschappelijke thema’s een gezicht krijgen.”
Sharda komt uit een Surinaams-Hindoestaanse familie.
Lange tijd voelde mijn eigen geschiedenis ver weg. Maar door mijn werk ben ik me steeds meer gaan verdiepen in wie ik ben en wat ik wil doorgeven.
Deze zoektocht naar identiteit en verbinding weerspiegelt zich in haar werk.
“Ik zet me actief in voor gelijkwaardigheid en tegen uitsluiting. Soms zie ik hoe systemen mensen kunnen raken of zelfs beschadigen – vooral wanneer de menselijke maat ontbreekt en compassie uit beeld raakt. Dat doet iets met me. Ik geloof dat we anders met elkaar en met onze verantwoordelijkheden om moeten gaan. Het communicatievak heeft me daarin veel gebracht: het heeft me niet alleen professioneel gevormd, maar ook geholpen om persoonlijk te groeien, mijn stem te vinden en betekenisvol bij te dragen aan verandering.”
Wat laten we achter?
Sharda ervaart een tweedeling in de samenleving. “Je ziet een groep die vasthoudt aan het oude ‘ideaal’ en een groep die nadenkt over de toekomst. Die laatste groep denkt: wij gaan straks weg. Wat laten we dan achter? Ik ben iemand van het nieuwe systeemdenken. Maar de wens om te veranderen moet van binnenuit, dus vanuit de mens zelf komen.” Ze noemt transcultureel psychiater Glenn Helberg als inspiratiebron.
“Hij zegt het zo treffend: raciaal denken moet herkend én doorbroken worden. Dat vraagt om moed, introspectie en systeemverandering.”
Ook in haar eigen vakgebied merkt Sharda hoe hardnekkig maatschappelijke vooroordelen kunnen doorwerken. “In mijn werk zie ik hoe subtiele vooroordelen nog steeds kunnen doorwerken – ook binnen het communicatievak. Daarom blijf ik me inzetten voor gelijkwaardigheid en bewustzijn, ook als dat soms schuurt. Ik kies ervoor om dat met kracht én verbinding te doen: door eerlijk te zijn, duidelijk te begrenzen én tegelijk ruimte te houden voor gesprek.”
Met haar werk als communicatiestrateeg draagt Sharda actief bij aan die beweging.
“Ik zet me in voor een wereld waarin iedereen zichzelf mag zijn en zich gezien en gehoord voelt. Mijn grote kracht ligt in het vertellen van verbindende verhalen en het bouwen van bruggen. Daarom vind ik storytelling geweldig om te doen en positioneer ik mezelf als communicatiestrateeg mét een sterke focus op diversiteit, inclusie en cultureel erfgoed.”
Tot slot is er nog een persoonlijke missie die Sharda drijft.
Ik wil de wereld een beetje mooier maken. Er zitten veel lagen in mij, en ik merk dat mensen daar vaak verbaasd over zijn. Maar juist die gelaagdheid is mijn kracht.
Meer weten over (project) detachering?
We vertellen je graag meer!
Neem contact met ons op of lees verder op onze website.
