Lesgeven, koffie brouwen en organisaties transformeren van binnenuit. Jurriaan Gorter is communicatieadviseur en specialist in verandermanagement. Hij trok de deur van zijn eigen koffiezaak in de Jordaan achter zich dicht om weer “terug in het vak” te gaan. Bij de Gemeente Den Haag trof hij het beste van twee werelden in één opdracht. ‘Er lagen twee concrete vraagstukken op tafel. Zowel de branding van de wijkagenda – met als doelstelling deze voor iedere wijk te realiseren in 2024 – als de doorontwikkeling van samenwerking binnen de gemeente. Hier kan ik al mijn ervaring kwijt. We zitten in een transitie die voor veel (overheids)instanties en organisaties geldt: van uitvoerder naar dienstverlener. Dat lukt alleen door de menselijke maat voorop te stellen.’ Hoe doe je dat?
Een stapje terug, want hoe is Jurriaan hier gekomen? ‘Als docent Marketing, Communicatie en Sales aan de Hogeschool van Amsterdam ontwikkelde ik de afstudeerrichting Ondernemerschap. Misschien ging het daardoor wel kriebelen. Ik ging het ondernemersavontuur aan, vanuit het idee dat ik echt een verschil kon maken. Mijn zaak Good Beans richtte zich op de in- en verkoop van eerlijke koffie. Lekker om te drinken, goed voor de (koffie)boeren. Flash forward naar twee jaar later, toen ik mijn zaak verkocht om weer terug het communicatievak in te gaan. Mijn drijfveer om iets goeds te doen voor de mensen om me heen speelde een grote rol. Ik wil een maatschappelijke bijdrage leveren en mijn ervaring in het communicatievak inzetten. Zo kwam ik destijds bij het UWV terecht. Ik groeide van Adviseur Werk naar Communicatieadviseur. Hier richtte ik me op de transitie van uitvoerder naar dienstverlener.
Efficiënte samenwerking realiseren
Dit complexe verandertraject bij een overheidsinstantie leerde hem veel. Ervaring die hij nu inzet bij de Gemeente Den Haag. ‘Er schuilt een risico in alleen maar ‘vinkjes’ zetten en uitvoeren, in plaats van kijken naar wat een situatie en persoon werkelijk nodig heeft. Ik zag het van dichtbij toen mijn schoonmoeder terugkwam uit de ziektewet. Ze kreeg een standaardbrief: een lijst met beroepen die ze nog wel kon vervullen. Alleen deze was geautomatiseerd samengesteld. Mijn schoonmoeder met jarenlange ervaring in de detailhandel kreeg ineens te horen dat ze misschien maar TIG-lasser moest worden. Ze wist niet eens wat het was. Dat is een risico van automatisering. Het brengt snelheid, bijvoorbeeld in het geval van een uitkering, maar slaat dus soms ook de plank mis. Er zijn standaardprocessen die om afwijking vragen en dat vraagt vaak om meer mensen. Als die er niet zijn, moet je kijken naar hoe je met je bestaande collega’s het werk beter kunt doen. Bij die transitie help ik.
‘Met de menselijke maat voorop werken gebeurt sneller en beter in een organisatie die goed samenwerkt. Niet telkens het wiel opnieuw willen uitvinden. Wel weten wie waar goed in is. Hoe kunnen we zo gebruik maken van elkaars expertise, dat we functies efficiënt invullen en taken effectief uitvoeren? Zo worden uiteindelijk de mensen die aan de balie komen bij een gemeente, het beste geholpen. Dit is echt de “mens-kant” van mijn werk. Stap één is uitdenken hoe zo’n samenwerking eruit ziet. Stap twee is dat ook overbrengen bij mensen: uitleggen waarom we doen wat we doen, dwars door alle lagen van de organisatie.
Mensen in beweging brengen
Jurriaan startte in december, waar hij juist binnenkwam via het andere vraagstuk: de wijkagenda. Dit is een lokaal programma dat per wijk verschilt, en bewoners betrekt bij wat er te doen is en hoe het straatbeeld zich ontwikkeld. Van culturele activiteiten tot groenaankleding. Alles met als doel de wijk zo aantrekkelijk mogelijk te maken voor haar inwoners en de gemeente inzicht geeft in wat daarvoor moet gebeuren. In het havenkwartier werd door inwoners het gebrek aan groen op de wijkagenda gezet, inmiddels zijn de eerste tegels vervangen door groen- en grasstroken. Hoofdfocus in deze opdracht is de externe communicatie, het bereiken en activeren van een brede doelgroep. De wijkagenda is iets dat iedere wijkbewoner aangaat. Zonder hun bijdrage, geen wijkagenda. Jurriaan: ‘Den Haag heeft acht stadsdelen en 44 wijken. Elke wijk heeft een eigen DNA, een kloppend hart gevormd door de mensen die er wonen. Wat in de ene wijk een grote hit is, slaat in een andere wijk de plank mis. Een dusdanig lokale boodschap kun je niet zomaar “copy pasten”.
Een regionaal DNA
‘Dat maakt het ook leuk, het vraagt van mij een nieuwe blik en benadering. We zoeken naar nieuwe manieren om betrokkenheid te realiseren en dat begint bij het bereiken van nieuwe mensen. Veel van de mensen die in andere wijken betrokken zijn, weten hun weg naar de gemeente al te vinden. De uitdaging ligt ‘m juist in het betrekken van mensen die er liever van wegblijven. Juist met hen maken we een meer inclusieve maatschappij. Dat begint met duidelijk maken dat hun mening er echt toe doet en wat het voor hen oplevert als ze bijdragen. Wat we oplossen en realiseren in de wijk waarin hun leven zich afspeelt.’
Afdelingsoverstijgend werken
Dat de twee opdrachten nauw verbonden zijn met elkaar, merkt Jurriaan ook in zijn dagelijkse taken. ‘Door mijn communicatiewerk leer ik ook hoe de organisatie in elkaar zit en waar we nog beter kunnen doen. Ik moet regelmatig uitzoomen en afdelingsoverstijgend werken. Samen met collega’s van verschillende disciplines kom ik tot de middelen die we maken.
Successen moet je vieren
En dat is gelijk een van de eerste concrete successen van Jurriaan. Nog geen drie maanden in zijn opdracht staan er twee video’s die informatie kraakhelder uitleggen. ‘De animatie die het afwegingskader uitlegt, en een voorbeeldvideo rondom de wijkagenda. Van het proces in het Havenkwartier maakten we een video om aan andere burgers uit te leggen hoe de wijkagenda werkt en wat het resultaat kan zijn. Zulke video’s zijn kleine mijlpalen in het grote geheel. Dit soort momenten verdienen een spotlight. Mensen meenemen in wat we met elkaar bereiken – zeker zulke tastbare resultaten – draagt bij aan enthousiasme en motivatie. Daar plukken we vruchten van in de trajecten die ondertussen doorlopen.
“Hit the ground running”
De combinatie van bouwen aan langdurig resultaat én tastbaar resultaat op korte termijn geeft Jurriaan veel energie. Dat doet hij het liefst als gedetacheerde. ‘Na mijn tijd bij het UWV wilde ik verder kijken en zocht een werkvorm die bij me past. Start je bij een organisatie, dan begin je vaak in een functie en volgt de opdracht later. Bij detachering begin je juist met een concrete opdracht: hit the ground running. Daar houd ik wel van. Tijdens mijn zoektocht kwam ik OnlyHuman tegen. Al direct in het eerste gesprek voelde ik een klik. Het is een kleine organisatie met hoge betrokkenheid en dat past goed. Toen kort daarna de vacature kwam, pakten we direct door. Dat proces werd heel goed begeleid. Ik kreeg alle ruimte om naar de inhoud te kijken, terwijl zij bezig waren met de randzaken. In principe loopt mijn opdracht tot het einde van het jaar, maar voor het zover is zullen we evalueren waar we staan. Wie weet wat we dan al hebben bereikt, en wat nog binnen handbereik ligt.
